http://ebooks.edu.gr/modules/ebook/show.php/DSGL-A111/262/1914,6338/

Φανταστείτε ότι είστε η Νένα και μιλάτε με τον βασιλιά Ηρακλή μετά την άρνηση της Αρετούσας να παντρευτεί τον ξένο που έσωσε την Αθήνα.

Νένα: Βασιλιά μου, νομίζω πως η Αρετούσα πήρε το μήνυμά σου. Μπορεί να σε παράκουσε αλλά δεν παύεις να είσαι εσύ ο κύριός της, που σέβεται και αγαπά πιο πολύ από όλους.

Βασιλιάς: Τι εννοείς Νένα, τι ακριβώς σκέφτεσαι;

Νένα: Θα σου πρότεινα, βασιλιά μου, να απελευθερώσεις την κόρη σου από την βρωμιά της φυλακής, άλλωστε δεν διέπραξε κάτι τόσο σοβαρό, ώστε να τιμωρηθεί με αυτό τον τρόπο. Στο κάτω-κάτω είναι σε νεαρή ηλικία και είναι λογικό να συμπεριφέρεται έτσι.

Βασιλιάς: Φυσικά και είναι σοβαρό! Η Αρετούσα παράκουσε την εντολή μου και δεν δέχεται να παντρευτεί τον ξένο που διακρίθηκε στο πεδίο της μάχης και μας έσωσε. Θα παραμείνει εκεί μέχρι να λογικευτεί και να τον δεχτεί ως γαμπρό της.

Νένα: Βασιλιά μου, ελευθέρωσέ την, σε παρακαλώ, και σου υπόσχομαι ως αντάλλαγμα ότι θα τη μεταπείσω προσωπικά έτσι ώστε να σε υπακούσει.

Βασιλιάς: Θα σε εμπιστευτώ Νένα, φρόντισε να αλλάξει γνώμη για να βγει από τη φυλακή σύντομα.

Νένα: Αγαπητέ βασιλιά, η κατάσταση της Αρετούσας χειροτερεύει, μα συνεχίζει να πεισμώνει εναντίον της θέλησής σας. Είναι αμαρτία όμως μεγάλη, να μαραίνεται η ομορφιά της στη βρόμα, ενώ είναι μέσα στο κελί, κανείς δεν θα την θέλει μετά.

Βασιλιάς: Σεβαστή η άποψή σου, όμως, όπως μόνη ανέφερες, δεν συμμορφώνεται. Εάν την αποφυλακίσω, θα είναι σαν να την ανταμείβω για την ασέβειά της.

Νένα: Μα έχει φτάσει σε καλή ηλικία. Πρέπει να παντρευτεί, δεν αντιλέγω, μα και εσείς, ω μέγα άρχοντα της Αθήνας, της προκαλείτε πόνο και μιζέρια. Δείξτε της λίγη παραπάνω αγάπη και θα δείτε πως θα συμμορφωθεί και θα παντρευτεί χαρούμενη.

Βασιλιάς: Την αγαπώ, για αυτό και την προστατεύω από τον αχρείο λαϊκό που θέλει να κάνει παιδιά μαζί της και να εξουσιάσει πάνω στο βασίλειο που χτίσαμε. Τη θέλω πάντα στολισμένη, με άντρα, αν και μεγαλύτερο, να φροντίζει να μην πεινάσει ποτέ. Αυτό δεν είναι αχαλίνωτη αγάπη;

Νένα: Ναι, μα πώς θα τη νιώσει περιτριγυρισμένη από πέτρινους κρύους τοίχους μόνη;

Βασιλιάς: Πολύ θάρρος πήρες παραμάνα, ωστόσο, δεν χάνω την ψυχραιμία μου. Ένα “Ναι, συμφωνώ να παντρευτώ”, είναι ό, τι θέλω να ακούσω, για να την ελευθερώσω. Ραγίζει και σπάζεται η καρδιά μου σαν την αντικρίζω να κλαίει, μα όλα αυτά τα συναισθήματα εξαερώνονται όταν καταλαβαίνω το λόγο που κλαίει.

Νένα: Με συγχωρείτε για την αυθαίρετη γνώμη μου, που ύστερα από όσα άκουσα καταλαβαίνω πως είναι λανθασμένη. Είστε ένας υπέροχος πατέρας.

Βασιλιάς: Μάρτυρές μου οι παντοδύναμοι θεοί, ακόμα και εσύ, αγράμματη γυναίκα, κατάλαβες πως την αγαπώ. Είμαι, πράγματι, ένας υπέροχος πατέρας!

Νένα: Όμως ποιος θα την πάρει έτσι;

Βασιλιάς: Μην ανησυχείς γυναίκα, θα την πλύνω, θα την περιποιηθώ, και φορέματα θα της αγοράσω, αρκεί φρόνιμη να γίνει.

Νένα: Εντάξει τότε βασιλιά μου, εγώ υποχωρώ από τον χώρο, έχω να πλύνω τα ρούχα σας.

Βασιλιάς: Πάνε. Και με την ευχή μου, κόσμια γυναίκα. (μένει μόνος)

Τελικά, πιο πολύ αξίζει η αγωγή από τα γράμματα. Τι πληρώνω, ω Αθηνά, που μια τόσο μορφωμένη κόρη έχω. Να έχει όλα τα χαρίσματα, και να δίνεται στον κάθε μίζερο φτωχό που τη συμπαθεί. Να καταστρέφει στα μάτια μου την εικόνα της υπέροχης κόρης με τις αντιδράσεις και το ανόσιο πείσμα της. Αν με ακούς, θέα προστάτρια, κάνε η κόρη μου να με αγαπήσει όσο την αγαπώ εγώ. Κάνε την κόρη μου υπάκουη.

(έρχεται λαχανιασμένος ο αξιωματικός)
Αξιωματικός: Άρχοντα! Άρχοντα!

Βασιλιάς: Τι θες ποταπέ και διακόπτεις τον συλλογισμό μου;

Αξιωματικός: Μας κήρυξαν οι Βλάχοι πόλεμο!

Η Νένα, βασιζόμενη στη λογική της, ενημερώνει τον βασιλιά Ηράκλη ότι μίλησε στην Αρετούσα και προσπάθησε να την αποτρέψει από το να σκέφτεται τον Ερωτόκριτο. Αναφέρει στον βασιλιά ότι της υπενθύμισε πως δεν υπάρχει περίπτωση να παντρευτεί τον Ερωτόκριτο, διότι είναι εξόριστος. Επίσης, την παροτρύνει να παντρευτεί τον ξένο που γλίτωσε την χώρα από τον πόλεμο λέγοντας της ότι αυτό θα επιθυμούσε και ο πατέρας της. Ο βασιλιάς Ηράκλης απαντάει στην Φροσύνη ότι θα ήταν το καλύτερο για την Αρετούσα να παντρευτεί τον ξένο και ότι αν δεν υπακούσει θα πρέπει να της αλλάξει τη γνώμη όσο το δυνατόν γρηγορότερα.

Βασιλιάς: Πες μου καλή μου Ευφροσύνη, την αλήθεια μην μου κρύψεις. Μήπως η Αρετούσα άλλαξε γνώμη για τον νέο που την ζητάει σε γάμο;

Νένα: Όχι, αφέντη μου συγχώρησέ με, αλλά κάθε προσπάθειά μου αποδείχθηκε μάταιη. Όσο και να της εξηγούσα πως αυτός ο γάμος θα γίνει για καλό δικό της, τόσο εκείνη είχε αλλού τον νου της.

Βασιλιάς: Της τόνισες πως ο νέος είναι ένας ήρωας;

Νένα: Μάλιστα, πολλές φορές, αλλά η ίδια επιμένει στη σκέψη της.

Βασιλιάς: Δεν πιστεύω να σκέφτεται εκείνον τον φτωχό, τον Ερωτόκριτο;

Νένα: Κι όμως αυτό συμβαίνει βασιλιά μου. Προτιμάει να ζήσει για πάντα στο κελί σε περίπτωση που δεν παντρευτεί τον Ερωτόκριτο!

Βασιλιάς: Αυτό είναι αδύνατο! Είμαι ο πατέρας της και οφείλει να υπακούσει στο θέλημά μου!

Νένα: Σε παρακαλώ βασιλιά δείξε έλεος και σε εμένα. Δεν μπορώ να τη βλέπω κάθε μέρα και πιο θλιμμένη!

Βασιλιάς: Ευφροσύνη, η Αρετούσα δεν θα βγει από την φυλακή αν δεν παντρευτεί αυτόν που νίκησε τους Βλάχους!

Ύστερα από τη συζήτησή της με τη Φροσύνη η Νένα εκφράζει τα συναισθήματά της στον βασιλιά Ηρακλή. Του λέει τις ανησυχίες της για την πριγκίπισσα και ότι η αποχώρηση του αγαπημένου της την έχει επηρεάσει αρνητικά και οι επιπτώσεις του χωρισμού τους δεν θα αντιστραφούν εκτός άμα ο Ερωτόκριτος πεθάνει ή γυρίσει. Ο βασιλιάς μη πρόθυμος να ψάξει ή σκοτώσει τον αγαπημένο της κόρης του απλώς αποχωρεί, δείχνοντας ότι ναι μεν είναι πατέρας, όμως ως άρχοντας εκείνης της εποχής πρέπει να κρατήσει ένα ύφος αδιαφορίας για αυτά τα ασήμαντα θέματα.

Η Φροσύνη αφού μίλησε με την Αρετούσα και κατάλαβε πόσο πεισματάρα είναι έφυγε από τη φυλακή και πήγε να συναντήσει τον βασιλιά Ηρακλή.

«Κύριε;» ρώτησε διστακτικά η Φροσύνη αφού χτύπησε την πόρτα της αίθουσας.
«Πέρνα Φροσύνη» ανταποκρίθηκε αυτός και η παραμάνα πέρασε μέσα στην αίθουσα.

«Μίλησα με την κόρη σας…»

«Και; Τι ακριβώς σου είπε;» ρώτησε ο βασιλιάς γεμάτος περιέργεια

«Είναι ακόμα ερωτευμένη μαζί του» είπε η Φροσύνη κατηγορηματικά.

«Αμάν μ’ αυτή την κοπέλα. Δεν σκέφτεται καθόλου το καλό της!»
«Όχι, δεν είναι σωστό για εκείνη. Ως πότε θα περιμένει κάποιον που δεν θα γυρίσει ποτέ!»

«Κάτι πρέπει να γίνει και να της αλλάξουμε γνώμη επιτέλους».

«Έχω ήδη προσπαθήσει κύριε. Άπειρες φορές. Αλλά δεν καταλαβαίνει πως αυτός ο ξένος είναι καλύτερος για εκείνη».

«Το ξέρω Φροσύνη. Μας έσωσε και του αξίζει η κόρη μου. Σε παρακαλώ ξαναπροσπάθησε να την πείσεις , εσένα θα σε ακούσει περισσότερο από εμένα».

«Ό,τι θέλετε κύριε!» του απάντησε η Φροσύνη, έκανε μία μικρή υπόκλιση και έφυγε βιαστικά από την αίθουσα κλείνοντας μαλακά την πόρτα πίσω της.